Ünlü şair Ziya Osman SABA “Bir yer düşünüyorum, yemyeşil, / Bilmem, neresinde yurdun? / Bir ev, günlük güneşlik, / Çiçekler içinde memnun.” dizeleriyle anlatır hayal ettiği yeri.  Sahi hepimizin hayali değil midir böyle bir yaşam alanı?

Çevre, bizim yaşam alanımız, hayatımız boyunca yaşamımızı sürdürdüğümüz ortamdır. İçinde bulunduğumuz, çevreyi sizce koruyabiliyor muyuz? Bence koruyamıyoruz. Her geçen gün daha çok kirletmiyor muyuz dünyamızı? Bu duruma acilen “dur” demeliyiz. Ve bu bizim elimizde çok basit tedbirlerle çevreyi koruyabiliriz. Yeşile zarar vermeyek, çöpleri çöp kutusuna atarak, çöplerimizi ayrıştırarak çevremizi koruyabiliriz. Sizin de içiniz yanmıyor mu yanan bir ağaca bakarken? Ya da o ormanın içinde yanan canlıları düşünürken. Umarım çok geç olmadan yaptığımız hataları fark ederiz. Gidecek başka bir dünyamız olmadığına göre, tek çaremiz çevremize dört elle sarılmak. Biz çevremize sahip çıkalım ki; tarım arazileri yok olmasın, deniz canlıları ziyan olmasın. En önemlisi nefes alabilecek temiz bir dünyamız olsun. Kuşların ötmediği, bitkilerin yetişmediği,balıkların yasayamadığı bir dünyada bize de yaşayacak bir yer kalmamıştır aslında.

Uygarlık insanlarla doğanın arasını açmamalıdır. Unutmayalım biz çevreye ne verirsek çevre de bize onu verecek. Ünlü bir düşünürün dediği gibi “Doğa insan olmadan da yaşar ama insan doğa olmadan yaşayamaz.”